പരാഗണം

പീത സായന്തനത്തിന്റെ 
ഏകാന്തതയിൽ നിന്നൊരു കണ്ണീർപ്പുഴ 
ഭൂതകാലത്തേക്ക് 
തിരിച്ചൊഴുകുന്നു..

കറുത്ത രാത്രിയുടെ 
നിശബ്ദതയിൽ നിന്നൊരു കവിത 
ചിന്തകളിലേക്ക് 
മുൾപടർപ്പാകുന്നു.. 

ആശ്രയമറ്റ വികാരങ്ങൾ 
ആത്മാഹുതി ചെയ്യാനൊരു
ചിരാതിന്റെ നാളം തേടുന്നു 

പ്രതീക്ഷകളിലേക്കൊരു പുലരി 
മിഴി തുറക്കുമെന്നാശിച്ച്
ഞാനീ രാത്രിയെ പുണരുന്നു..!