നമ്മുടെ
ഹൃദയങ്ങളുടെ
സമാഗമ സ്ഥലത്ത്
ഉയര്‍ന്നു വന്ന വന്മതിലിനു
അടിത്തറ പാകിയത്‌
ഞാനാണെങ്കിലും
ഉത്സാഹിച്ചു പണിതത്
നീയാണ് .
ഒരുമിച്ചു കോര്‍ത്ത
സ്വപ്ന മാലിക
അറ്റങ്ങള്‍ കുരുക്കും മുന്‍പേ
അവകാശം പറഞ്ഞു
മുത്തുകള്‍ അടര്‍ത്തി
എടുത്തതും നീയാണ് .
സ്നേഹ ബന്ധങ്ങള്‍ക്കിടയിലുയരുന്ന
മതിലുകളെ തകര്‍ക്കുന്ന
രസതന്ത്രങ്ങള്‍
ഫലിക്കാത്തതില്‍
ഞാന്‍ ദു:ഖാര്‍ത്ഥനാണ്
നീ കൃതാര്‍ത്ഥയും ?
പിന്നീടൊരു നാള്‍ നീ
പൊയ്പോയ വസന്തത്തിന്റെ
ഓര്‍മ്മകളയവിറക്കുമ്പോള്‍
നഷ്ട ബോധത്താല്‍
ഓടിവന്നെന്റെ കുഴിമാടം തോണ്ടിയാലും
കിട്ടുന്നത് ഒരു എല്ലിന്‍ കൂടായിരിക്കും.
എങ്കിലും നീ കരയരുത് ...
അസ്ഥിപഞ്ജരമായെങ്കിലും
നിന്റെ കണ്ണുനീര്‍
എനിക്ക് താങ്ങാനാവില്ല !
No comments:
Post a Comment